50 jaar later Eindhoven
Mijn eerste bezoek aan Eindhoven ging richting muzikale picknick op de Heezerheide. Wim Noordhoek van de VPRO maakte er opnames en ik werd, zingend met gitaar, opgenomen en uitgezonden. Daarna zijn we (ik weet niet meer zeker of Annemarie er ook bij was) met een groepje naar de Volksbond op de Bosdijk gegaan. Voor mij kon Eindhoven niet meer stuk. Ik ging er een opleiding voor verpleegster volgen en kwam via mijn stadsgenoot Wim Cornelissen in contact met de linkse bouwkunde scene. Omdat ik meer was van de flower power en de muziek en de ludieke politiek, kwam ik al snel de creatieve dissidenten van de linkse democratiseringsbeweging tegen en zong samen met hen uit volle borst Eindhoven door. Belandde in het bezette kantongerecht waar mijn gitaar door een van de broers Duecker van drie hoog naar beneden werd gegooid. Actie in Eindhoven en ik was erbij. Met de Rode Jeugd verbleef ik op kerstnacht 1968 in een tent op de Grote Markt. Ik weet niet of Henk Wubbe het toen wel gepast vond dat ik luid 'he's gotta whole world in his hands' zong en andere gospels. Hij heeft er niets van gezegd. Ik was er ook snel bij toen negen studenten een politieke commune startte op de van Kinsbergenstraat. Ik behoorde vanaf dag twee tot de gasten met de daarbij behorende regels . Ik heb me er vast en zeker niet aan gehouden en ben er, gehuwd en wel, blijven hangen tot juli 1976.

van Kinsbergenstraat
Iedere vrouw die langs kwam mocht blijven. Zo gaat dat in een mannenhuis. Ik haalde vriendin Annemarie van Ooy op uit Oss, die na haar eindexamen zat te balen omdat ik niets van me liet horen. Wij gingen altijd samen op vakantie. Ook zij kwam, zag en bleef wonen in de van Kinsbergenstraat tot ze bij Jack ging wonen. We hadden een hecht groepje, niet echt politiek, niet echt flower power maar er wat tussenin: Sjarlie, Jan V, Leon, Annemarie, en ik. Daar hoorde ook Frank en Inge bij.
Na een heftige zomer, een zomer die, na het lijkt, jaren heeft geduurd en waar alles is gebeurd wat moest gebeuren om volwassen te worden, nam het gewone leven het weer over en stapte ik elke ochtend op de trein naar mijn werk in Den Bosch. Ik werd verliefd op Maarten. Hij hoorde bij de politiekelingen en ik zat meer in de 'make love and music and no war' hoek. We kregen verkering en het ging allemaal wat door elkaar lopen.
Muziek bleef belangrijk voor mij en je kon mij vinden als fan van de jugband van Sjarlie en Jan V en later zong ik in onze huisband met Frank (gitaar) en Sjarlie (drum), Noel (bas) en Adje (fluit). Ik heb toen net als veel anderen gezocht naar de waarden in het leven en dat werd, als ik er nu later op terugkijk, een gezond evenwicht tussen de dingen die je doet en daar hoorde ook maatschappelijke betrokkenheid bij. Toen om me heen vrienden ruzie gingen maken omdat ze moesten kiezen tussen KEN ML of SP, besloot ik lid te worden van een partij die zich al had bewezen, de CPN. Dat was in 1973. De Kinsbergencommune heeft mij gevormd tot wie ik ben, natuurlijk in combinatie met mijn opvoeding en karakter.

Rest verschijnselen
Zeker zijn er altijd restverschijnselen gebleven. Zoals ik al eerder zei, zie ik het belang van een gezond evenwicht tussen gezond blijven; kritisch maatschappelijk betrokken blijven; het huis houden: gezin runnen, kinderen opvoeden, relatiewerk verrichten; en je creatief en intellectueel blijven ontwikkelen. Ik ben blijven volleyballen en zwemmen. Door het volleyballen ben ik terechtgekomen bij een soort Amsterdamse Kinsbergengroep (oude provo's) die weigeren om ouder te worden. De jaarlijkse hemelvaartweekenden in België of de Achterhoek met stapelbedden, schaken, veel drank en lekker eten, muziek en spelletjes doen, voelen als een warm bad. Ik ben lang blijven zingen en optreden. Eerst in een band, later in een smartlappengroepje. Nu doe ik niet veel meer maar heb wel samen met Maarten (Hij het gebouw en ik de inhoud) een muziekcentrum opgericht voor mensen met een psychiatrische aandoening of psychosociale problematiek waaronder mensen die verslaafd zijn geraakt en/of dakloos zijn geworden. Maarten en ik zijn in 1976 in Amsterdam in een woongroep gaan wonen in een prachtig pand aan de Amstel. Toen was het goed betaalbaar met drie gezinnen. We wonen er nu nog steeds, inmiddels uitgedund en gesplitst maar eten nog steeds een keer per week samen.
Mijn vakanties bestaan uit het rondtrekken in een (door Maarten) zelfgebouwde kampeerauto. Dat doen we nu al veertig jaar. Ik vind dat rondzwerven, de 'betrekkelijke' vrijheid die je daarbij voelt, ook nog iets van vroeger. Alhoewel we worden ingehaald door grote witte campers. En dan het werk waar je voor kiest. Ik koos voor het werken op Amsterdamse volksscholen (toen al met 100% vooral Marokkaanse en Turkse leerlingen.) Eerst als onderwijzeres en later als directeur. Mijn studie onderwijskunde heb ik ook nog gedaan in een linkse tijd op een linkse faculteit. Ik heb de ontwikkelingen meegemaakt van buurtgericht onderwijs voor arbeiderskinderen naar, no nonsens, prestatiescholen en weer terug bij de Brede School. Terwijl ik tot 2010 voor het onderwijs ben blijven werken heb ik mijn maatschappelijke focus in 2000 al gericht op de Geestelijke Gezondheidszorg. Zoon Jop kreeg in 1995 last van psychoses. Als bestuurslid van Ypsilon en later als belangenbehartiger en GGZ bemoeimoeder wilde ik iets doen voor de mensen met een psychiatrische aandoening en psychosociale problematiek in Nederland en hun naast betrokkenen. Dat is een achtergebleven gebied! Hieruit is Eiwerk ontstaan. Tot slot. Op een van mijn verjaardagen op de van Kinsbergenstraat, hebben alle gasten die toen aanwezig waren zitten tekenen. Ik heb al die tekeningen bewaard. Op dit moment hangt in mijn huiskamer een werk van Wien van Haelen, Ad Molenaars, Peter van de Borne, Jan Velthuis, Nostalgie? Jeugdsentiment? Erger nog, de kracht die ik toen voelde, en ook het gevoel speciaal te zijn als lid van de Kinsbergengroep, voel ik nog steeds.
Ik had nooit kunnen voorspellen hoe het leven zou verlopen maar ik ben mezelf en mijn maatschappelijke inzet op mijn manier, trouw gebleven.
Hannie Boumans (12 juni 2019)

Geboren:    Oss, maart 1950.
Opleiding:     MMS 3 jaar; Kleuteropleiding Eindhoven; Pedagogische Academie Eindhoven; UVA Opvoedkunde / Onderwijskunde; 1970 – 1989
Werk:    De Gruyter (kruidenier Den Bosch); Diaconessenziekenhuis (Eindhoven); De Atlas (reclamebureau Den Bosch); ESM (studentenvakbond Eindhoven); Onderwijzeres vanaf 1980 (Amsterdam); Directeur basisschool vanaf 1992; Secretaris MT directeuren Openbaar Onderwijs 2001-2010
Vrijwilliger:    CPN; secretaresse Kinsbergen35; Bestuurslid Ypsilon (Rotterdam); Landelijk belangenbehartiger naastbetrokkenen GGZ; Oprichter Stichting Eiwerk (muziekcentrum) www.eiwerk.nl
Woont:    Amsterdam (vanaf 1976)
Kinderen:    Jop (1975) en Tim (1977) en twee kleinkinderen
Verder:     Zingt niet meer sinds ze in het muziekcentrum werkt; maakt samen met zoon Jop websites (www.kinsbergen50.nl en www.hardzaak.eu ); rookt niet meer; rijdt rond in een kampeerauto; loopt het liefs in een pyjamabroek en slobbertrui; werkt thuis; zwemt 2 keer per week; stram, iets te zwaar, maakt zich alleen op als het werkelijk nodig is; blijft het zonnetje in huis.